Rozdział III, czyli to są skutki picia wódki

Z duszą na ramieniu wchodzę do hali. Nie wiem co będzie, jak zareaguję na jego widok po wczorajszym wieczorze. Po drodze wpadam na Kosoka. Jego nieodgadnione, czekoladowe oczy wwiercają się głęboko w moje. Owszem, zauważałam już wcześniej jego nadmierne zainteresowanie, ale nie czułam się jeszcze upoważniona do rozmowy. Co mogę zrobić? Zignorować. Niech się ślini w spokoju. Ja nie zacznę pierwsza tego tematu.

- Cześć, Kosa- zabrzmiało bardzo rzeczowo. Uniosłam kąciki ust, żeby zrównoważyć ten chłód.

- Sara- skinął mi głową, i odwzajemnił uśmiech. Stał bez ruchu, jak kołek, i wciąż wlepiał we mnie te ciemne ślepia. Czułam się coraz bardziej niezręcznie. Napięcie rosło, niemal coś zaczynało mnie dusić od środka. Normalnie jakby uwierała mnie znienawidzona metka od koszulki.

- Będziemy tak stać cały dzień, czy może wejdziemy? – przestąpiłam z nogi na nogę. Bez słowa przepuścił mnie w drzwiach, i podążyliśmy na halę. Pierwszym co zauważyłam, gdy podniosłam wzrok, były opalone, oliwkowe nogi, ręce, i twarz. Delikatny uśmiech, ciemne, dziecięce oczy. Boże, nie. Wczorajsze wydarzenia wróciły jak bumerang.

- Lotman, rzuć piłkę!- krzyknięto do niego. Przygryzłam wargę, nie dając znać po sobie jakichkolwiek oznak zdenerwowania. Rozłożyłam swoje rzeczy i spokojnie zaczęłam pracować. Trening rozpoczął się punktualnie. Patrzyłam na biegających siatkarzy, gdy robili rozgrzewkę, a moje myśli pędziły swoim torem jak szalone. Gdzie się poznali? Jak długo to trwa? Dlaczego ten miły, słodki mężczyzna zdradzał żonę? Nigdy bym nie pomyślała, że jest do tego zdolny…

Kosa leżał przede mną na stole. Na szczęście na brzuchu, nie musiałam patrzeć mu w oczy. Bałam się, jak zareaguje na mój dotyk. Rozprostowanie ramion, kilka ruchów w przód i w tył, odrzuty i energiczne wymachy. Strzelenie kłykciami. Byłam gotowa. Zdecydowanie chwyciłam jego wielkie ręce, i przeniosłam je do tyłu. Nie zawahałam się ani na chwilę. Jest bezbronny, nic mi przecież nie zrobi – dodałam sobie otuchy. Odgadywał moje zamiary, spokojnie godził się na ból. Nic nie mówiliśmy- nie musieliśmy. Wyłączyłam się, on chyba też. Tak było o wiele lepiej niż podczas żenujących, nieudanych rozmów. Poznałam jego ciało. Czułam się swobodnie.

Była taka piękna… Jej drobne ręce wykonywały szybkie, celowe ruchy. Żadnych zbędnych. Wyłączyła się, nie zwracała na nic uwagi. Robiłem to, co chciała. Pomagałem. Jej twarz koło mojego ucha. Prawie na mnie leży, przyciskają mój bark do stołu. Ona- mocna, ja-uległy. Cały jej. Nie, nie mogę tak myśleć. To się źle skończy! Boże, robi mi się coraz cieplej. Jej dłoń na moich lędźwiach. Niżej, zejdź niżej! Błagam! Wbija się w moją skórę, jej dotyk prawie parzy. Mocne, rozcierające ruchy. Nic już nie czuję. Chcę ją mieć. Tu, teraz. Nie wytrzymam, to napięcie… Zaraz eksploduję! Rzucę się na nią!

- Wszystko w porządku?- obudziłam się z monotonnego transu, bo Kosa poruszył się gwałtownie na stole.

- Tak, oczywiście- szepnął zdławionym basem.

- Już kończymy, wiem że boli- uspokoiłam go i dokończyłam zabieg. Usiadł na stole, i szybko założył koszulkę. Dostrzegłam tylko zarys cudownie zbudowanego torsu, i kawałek ciemnej łatki z włosów. Wyszedł bez słowa.

Zdezorientowana stałam pod pubem w którym się umówiliśmy. Coś mi nie grało- wszyscy wchodzący mieli na sobie eleganckie ciuchy, full elegant! Kobiety w szpilkach, obcisłych sukienkach, mężczyźni w garniakach, z drogimi zegarkami, włosy na żelu… Z daleka ujrzałam Pita z Olą, którzy byli właśnie tak odstrzeleni. Zaraz nadeszli Igła z Iwoną, to samo. Jedynie Zibi mnie nie zawiódł- zwykłe dżinsy i czarna koszulkę. (I tak wyglądał nieziemsko).

- O co chodzi, co wy tacy eleganccy? Myślałam że idziemy pić do pubu! Wiecie- piwo, bar, koszule w kratę, stara, dobra muzyka… - dalej nie mogłam się połapać- u nas tak się nazywa wyjście do pubu. Trzeba było powiedzieć, że chcecie odwiedzić ekskluzywny klub! Teraz wyglądam przy was jak wieśniak- jęknęłam zrezygnowana i pokazałam na swoje conversy, czarne rurki, fioletową bokserkę i kraciastą koszulę.

- Wyglądasz zabójczo, kwiatuszku- mrugnął do mnie porozumiewawczo Zibi- mogę być twoją parą, bo wyglądamy podobnie.

- No tak, jak wejdę z tobą, to wpuszczą mnie na pewno- westchnęłam z wdzięcznością.

- Do usług, księżniczko- podał mi ramię i weszliśmy do burżuazyjnego klubu.

Muzyka wbijała się w środek czaszki, kolorowe światła biły po oczach, a wszędzie przewijały się większe i mniejsze ciała tańczących, chodzących z piwem, obłapiających się rąk, krzyczących gardeł. Poprowadzili nas do loży, widocznie specjalnie wynajętej, bo z daleka świeciła pustkami. Była jak mała wysepka w tym tłumie dzikich klubowiczów. Kelnerki od razu pojawiły się znikąd, śliniąc się do siatkarzy. Już po chwili oblegał nas tłum młodych dziewczyn w spódniczkach szerokości dwóch palców. To nie było normalne. Widząc, że nigdy nie będzie mi dane dostać w tym hotkowie zwykłego piwa, poszłam do baru. Wgramoliłam się na wysokie krzesło i zamówiłam Carlsberga. Piłam w spokoju, a z każdym łykiem coraz bardziej plułam sobie w brodę że tu przyszłam. Nie dość, że mój strój nie pasował do tego miejsca, to jeszcze nie było do kogo otworzyć gęby. Igła i Pit zajęci swoimi kobietami, Zibi i Kosa obłapiani przez gorące fanki, a reszta jeszcze się nie pojawiła. Gestem poprosiłam barmana o drugie.

- Takiej kobiecie nie przystoi pić samej- odezwał się nagle szatyn, siedzący obok. Wzruszyłam ramionami. Oho, szykuje się tani podryw… Przygotuj się Sara.

- To pij ze mną- skwitowałam i przyjrzałam się mu uważniej. Przystojna bestia! I do tego świdrujące, piwne oczy.

- Poproszę o dwie tequile z limonką- rzucił w stronę kelnera- może być?- spytał dopiero teraz.

- Mi tam wszystko jedno- rzuciłam i duszkiem dopiłam piwo. Stuknąć się kieliszkami, wypić, zagryźć, skrzywić usta w grymasie. Powtórka. I jeszcze raz. Pociągnął mnie na parkiet. Teraz było mi już wszystko jedno jak wyglądam, kim on jest, co robię. Oddałam się tańcu. Jego ramiona ciasno mnie oplatają. Czuję gorący oddech na szyi. Wplątuję rękę w jego gęste włosy, drugą trzymam na torsie. Ocieramy się o siebie. Moje ciało, jego ciało. Przeszywają mnie dreszcze. Muzyka dudni w uszach, głowa faluje. Cudownie. Nagle czuję dłoń na pośladku, i odskakuję jak oparzona. Tego nie przewidywałam w dzisiejszym scenariuszu! Zdziwiony uśmiecha się przepraszająco i chwyta mnie za rękę. Ale nie mam już ochoty na zabawę z takim zuchwałym chłopcem. Odwracam się na pięcie i zostawiam go, wchodząc między tłum tańczących ciał. Oddaję się zmysłom. Nie kontroluję ruchów. Ręce, nogi , głowa, wszystkie części ciała żyją swoim życiem. Rozpiera mnie energia. Skaczę, kołyszę się w takt muzyki, oddaję zapomnieniu. Kolejni amatorzy próbują się do mnie zbliżyć, ale żaden nie jest w stanie za mną nadążyć. Oddalają się zrezygnowani. W końcu muszę odpocząć. Idę do loży, gdzie jak widzę, trochę się rozluźniło. Opadam na miękkie obicie pufy i odchylam głowę do tyłu.

- Gdzieś ty się podziewała?- spytał zły Kosok- już myśleliśmy że nas porzuciłaś- wzrok miał pełen wyrzutu.

- Przystojny gość postawił mi drinka, to musiałam się zrewanżować tańcem, nie? – zaśmiałam się lekko, a w mojej głowie było głośno i tłoczno, jakby latały i ćwierkały maleńkie ptaszki- ale widzę, że wy też już nieźle zrobieni! – zatoczyłam wzrokiem po towarzystwie- chodźcie do baru, napijmy się razem – zaproponowałam. Wstał Bartman, Kosok, Olieg i Grzyb. Igła machnął na nas ręką, szepcząc coś na ucho Iwonie, a Pit z Olą poszli na parkiet.

- To co, zdrowie!- wzniósł kieliszek Zibi, stuknęliśmy się wszyscy i jazda! Kilka kolejek i byłam zrobiona na amen. Usłyszałam Flo Rida – I cry  i powzięłam w pijanej głowie nagłą decyzję. 

- Idę tańczyć- wybełkotałam, i dziarsko pomaszerowałam w stronę parkietu. Tuż za mną Kosa i Zibi. Ten pierwszy chwycił mnie w talii i okręcił wokół własnej osi. Wirowaliśmy w milczeniu. Był dużo wyższy, także widziałam tylko błękit obejmującej mnie koszuli. Ruszał się trochę niemrawo, więc po chwili wyswobodziłam się z niezdarnych ramion. Wolałam szaleć sama, w rytm dyktowały przez ciało. Nagle pojawił się mężczyzna z baru. Znowu zetknęliśmy się ciałami, w szaleńczym wirze. Tym razem nie miałam skrupułów, alkohol zrobił swoje. Nasze ciała wykonywały ewolucje o jakich na trzeźwo nikomu się nie śniło. Moje ręce błądziły po jego szyi, ostro chwytając go za włosy i ciągnąc za nie. Jęk wydobywający się z jego na wpół otwartych ust sprawił że szalałam. Przód, tył, obicie o siebie, okręcam się wokół jego bioder, wiję. Obraca mnie tyłem do siebie i sprowadza w dół, jego oddech drażni moją szyję. Mój wzrok pada na wprost, wśród tańczących widzę Paula. Złączony w namiętnym uścisku z… To ona, to Sabina! Gwałtownie obrócona przez partnera, tracę ich z oczu.

- Chodź tu, kocico- słyszę za sobą śmiech Zibiego. Odwracam się od namiętnego tancerza i ląduję w ramionach bruneta. Zwalniam. Szukam wzrokiem pary kochanków. Nie widzę ich. Nerwowo rozglądam się po parkiecie. Bartman widząc, że nie wykazuję zapału, zmusza swoimi biodrami, moje do ruchu. Jego ręka przesuwa się w zagłębienie moich pleców, a drugą wplątuje mi we włosy. Od razu lepiej. Widmo zdrady rozmazuje się, przyciągam siatkarza za koszulkę do siebie. Blisko. Pochyla się, jego oddech na mojej szyi. Moje dłonie na jego umięśnionych ramionach. Nie myślę już o niczym. Tańczymy do utraty tchu.

- To co, po jeszcze jednym? – mruga do mnie Zbysław. Bez szemrania idę za nim do baru. Przynosimy swoje drinki do loży, rozwalamy się na białych kanapach. Pogrążamy w cichej rozmowie (o ile można to nazwać cichą, w głośnym klubie pełnym wrzeszczących ludzi). Z każdą kolejną kroplą alkoholu, siatkarz jest coraz bardziej wylewny. W końcu odkrywa przede mną temat tabu, czyli Aśkę. Wiedziałam, że coś jest na rzeczy, Pit i Igła zdążyli już parę razy się  z tym wyrwać. Ale teraz czerpałam informacje ze źródła. Biedny. Rzuciła go, bo nie umiała się pogodzić z rzeszą hotek, brakiem prywatności no i oczywiście niezaprzeczalnym magnetyzmem Zibiego na kobiety (haha-jasne). Ciągłe rozjazdy, ona w Warszawie, on tu. Związki na odległość są trudne, ale bez przesady! Czułam, że powinnam też poznać jej wersję. Smutny, pijany Bartman. Z tą smutną mordką wyglądał jak zbity piesek. Objęłam go, i przytuliłam tą czarną czuprynę do swojego policzka. Wielkie łapska zacisnęły się w morderczym uścisku na mojej talii.

- Zmiażdżysz mnie- wysapałam zduszonym głosem

- Sory- zreflektował się i rozluźnił uścisk, ale nie zabrał rąk. Ze śmiechem strzepnęłam je z talii. Wydął wargi jak obrażony przedszkolak. Podniosłam wzrok i napotkałam rozeźlone spojrzenie Kosy. O matko, gdyby tylko wzrok mógł zabijać, leżałabym martwa… Siedział skwaszony naprzeciwko, nie odzywał się i tylko bombardował nas czekoladowymi pociskami. Nie mogłam tego znieść. Wstałam i chwiejnym krokiem udałam się do toalety. Brak kolejki- rzecz dziwna jak na damski kibel. Ale drzwi były zamknięte. Zapukałam.

- Jest tu ktoś? – zawołałam, i teraz dopiero usłyszałam dobiegający ze środka rumor.  Cichy jęk. Szelest ubrań, zapinanego rozporka, nerwowe chrząknięcie i stukot obcasów. Naciśnięta klamka ustąpiła. Stanęłam oko w oko z Sabiną. Tuż za nią zmieszany Lotman. Wmurowało mnie.

- Sara, co tu robisz? – wydukał zaskoczony tak samo jak ja. Skrzyżowałam ręce na piersiach i wpiłam w niego oskarżycielskie spojrzenie.

- Lepiej ty mi powiedz. To damska- warknęłam.

- To wy się znacie?- jęknęła Sabina- cudownie.

- A znamy się, znamy… - nie spuszczałam morderczego spojrzenia z Lotmana- pracujemy razem- dodałam w kwestii wyjaśnienia, nie patrząc na nią- ale może Paul sam ci opowie- zaśmiałam się złowieszczo.

Staliśmy, mierząc się wzrokiem. Pękł pierwszy. Spuścił te niewinne oczęta i cały spąsowiał.

- To nie tak jak myślisz, Sara- szepnął.

- Myślę, że Twoja żona byłaby innego zdania. Wychodzicie? Bo chciałabym skorzystać, skoro już skończyliście robić sobie dobrze- warknęłam, i zatrzasnęłam im drzwi przed nosem. Chwyciłam drżącymi rękami blat umywalki i zaklęłam. Lustro pokazało mi zdenerwowane, pełne obrzydzenia oblicze. Oczy jak spodki, rumieńce na policzkach. Zdrajca. A ja nienawidzę zdrajców. Zapierdoliłabym ich wszystkich. Urwałabym jaja. Przez chwilę tak stałam, mierząc się ze swoim odbiciem. W końcu oddech stał się równy.Drżenie rąk ustało.Wróciłam do stolika. Paul siedział tu sam. Jej nie było. Nie mogłam stać obok, bo bałam się, że wykrzyczę najgorsze obelgi jakie znam przy wszystkich. Poszłam do baru. Zaraz przybiegł Zibi.

- Co się stało? Wyglądasz jak wulkan tuż przed erupcją!- spojrzał na mnie uważnie.

- Nieważne. Cholera! Napij się jeszcze ze mną.

- Zawsze- skinął głową. Wychyliliśmy po kieliszku wódki. Poczułam jak krew we mnie buzuje. Polali nam następnego. Zakręciło mi się w głowie. Nie szkodzi, nie chcę myśleć. Pociągnęłam go na parkiet. (Calvin Harris- Feel so close)
W głowie dalej mam zdziwioną twarz Lotmana. Tak bardzo mi to wszystko przypomina. Zdrajca. Bolesne ukłucie w klatce. Pustka w sercu. Dobrze, że Zibi jest obok. Ta dzika chęć, żeby był blisko, jak najbliżej. Ocieram się o niego, moja dusza poza mną. Dobrze to rozumie. Twardy tors tuż przy moich piersiach. Oddech przyspiesza. Jego ramiona błądzą po całym moim ciele. Tak bezpiecznie w umięśnionych ramionach. Światła rażą źrenice. Duszno, gorąco. Ciemne włosy splątane z moimi dłońmi. Nagle gwałtownym ruchem opiera mnie o ścianę. Patrzę na niego zdziwiona. Przygwożdżona masywnymi ramionami nie mogę się ruszyć. Nie. Tylko nie to! Impuls. Zielone oczy połyskują tuż koło niebieskich. Muzyka szumi w głowie. Alkohol buzuje w krwiobiegu. Kwadratowa szczęka coraz bliżej. Owiewa mnie ciepły oddech. Duże usta dotykają moich rozchylonych warg. Łapię go za koszulkę, chcąc odepchnąć atletyczne ciało od siebie. Ale odbiera ten sygnał inaczej, i tylko napiera na mnie mocniej, wplątując rękę w moje włosy. Teraz koncentruję całą siłę w dłoni i z impetem uderzam w twardy policzek. Zadziałało. Odsunął się jak oparzony.

- Co to kurwa było?! – krzyknęłam zdyszana, gdy już się uwolniłam od jego ciężaru.

- Myślałem, że tego właśnie chcesz- skrzywił się, rozmasowując obolałą szczękę.

- Powaliło cię?! A było tak dobrze! Zostaliśmy kumplami! Ikea, malowanie, ploty, taniec. Nawet opowiedziałeś mi o Aśce! – załamałam ręce. Odwróciłam się na pięcie i wyszłam z klubu. Biegłam przed siebie. Byle dalej stąd. Cholera, czemu wszystko musiało się jebać? Dlaczego właśnie teraz?

                                                                                                                                        

evelaine- Lotman specjalnie dla Ciebie (wiem że może nie przypaść Wam do gustu, chociaż jego postać nie jest jednoznaczna- obiecuję, że ukaże nam swoją drugą, bielszą stronę) . Troszkę się powyjaśniało. Sara odkrywa coraz więcej. Zibi wykorzystuje okazję? Być może ;) No i czekoladowy Kosok... A co powiecie o szatynie z baru? Zostawiam Wam samym do oceny. I zachęcam do komentowania- to mi naprawdę pomoże w dalszym pisaniu! Z góry przepraszam za muzykę, dzisiaj zupełnie nie w moim stylu- ale to przecież klub, musicie wczuć się w klimat :D 
Pozdrawiam Was serdecznie, S. 

P.S. W najbliższym czasie zajmę się Liebster Award- obiecuję, muszę tylko znaleźć więcej czasu. S. ;)